مدح و ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
دارد ای شب چه قـدَر مـاه تماشا امشب شب قـدر است شب نـوزدهم یا امشب؟ این چه ماهی‌ست که دنبال خودش راه انداخت کـوچه‌های رمـضان را به تماشا امشب این کدام آب حیات است؟ که از نوش لبش می‌دهد آب شـفـابخـش به عـیسی امشب به هوایش زده‌ام بال و پری؛ روشن نیست می‌برد عـشق، مرا تا به کجاها امشب؟ دیگر از شوق، عنان غزل از دستم رفت بسکه در زلف تو خوش کرده دلم جا امشب چون حسن حاصل عمر مرج البحرین است داده حق، گوهر نابی به دو دریا امشب همه ذرات جهـان دور سرش می‌گردند ما که مسـتـیم و خـرابیم به مولا امشب قـبله را در وسط ابروی او خـواهد دید خوب اگر سیر کند مسجد الاقصی امشب حَسَنی آمده در عالم هستی که به حُـسن دل هستی ز رخش رفته به یغـما امشب سفره‌داری به جهان آمده مردم که ز شرم حـاتـم افـتـاده سر سفـره‌اش از پا امشب تـا شـد از گـردش ایـام قـد دهــر؛ ولـی تا نشد سـفـرۀ احسان حـسن... تا امشب چون شنیدم حسنش را به جهان خوانده غریب این غـزل هـدیۀ من باد به زهرا امشب دارم امید به دست کـرمـش مثل وصال بلکه این شعرِ مرا هم کند امضا امشب چون ندارد غـزلم بیـشتر از این هـنری اکـتـفا می‌کنم این‌جـا به هـمین ها امشب |